Wentylacja z odzyskiem ciepła i wentylacja z odzyskiem energii mogą zapewnić opłacalne systemy wentylacyjne, które również zmniejszają utratę wilgoci i ciepła.
Zalety systemów wentylacji z odzyskiem ciepła i energii
1) zmniejszają straty ciepła, więc do podniesienia temperatury w pomieszczeniu do komfortowego poziomu wymagane jest mniejsze doprowadzenie ciepła (z innego źródła)
2) do przemieszczenia powietrza potrzeba mniej energii niż do jego ogrzania
3) systemy te są najbardziej opłacalne w stosunkowo szczelnym budynku, a gdy są instalowane w ramach budowy nowego domu lub większego remontu – nie zawsze dobrze nadają się do modernizacji
4) zapewniają wentylację tam, gdzie otwarte okna stanowiłyby zagrożenie bezpieczeństwa oraz w pomieszczeniach bez okien (np. wewnętrzne łazienki i toalety)
5) mogą działać jako system wentylacyjny latem, omijając system wymiany ciepła i po prostu zastępując powietrze wewnętrzne powietrzem zewnętrznym
6) zmniejszają wilgotność w pomieszczeniach zimą, ponieważ chłodniejsze powietrze na zewnątrz ma niższą wilgotność względną.
Jak oni pracują
Systemy wentylacji z odzyskiem ciepła i systemy wentylacji z odzyskiem energii to systemy wentylacji kanałowej składające się z dwóch wentylatorów – jednego do zasysania powietrza z zewnątrz i drugiego do usuwania zużytego powietrza wewnętrznego.
Wymiennik ciepła powietrze-powietrze, zwykle instalowany w przestrzeni dachowej, odzyskuje ciepło z powietrza wewnętrznego przed jego wyprowadzeniem na zewnątrz i ogrzewa powietrze wchodzące za pomocą odzyskanego ciepła.
Systemy odzysku ciepła mogą być wydajne. Firma BRANZ przeprowadziła próbę w budynku testowym i rdzeń odzyskał około 73% tego ciepła z powietrza wychodzącego – zgodnie z typową wydajnością 70% dla rdzeni o przepływie krzyżowym. Staranny projekt i instalacja mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tego poziomu wydajności – rzeczywista wydajność może spaść poniżej 30%, jeśli nie zostaną odpowiednio uwzględnione straty powietrza i ciepła w kanałach. Podczas instalacji ustawienie zrównoważonego przepływu powietrza wywiewanego i wlotowego ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia optymalnej wydajności systemu.
Najlepiej próbować odzyskiwać ciepło tylko z pomieszczeń, w których temperatura powietrza jest znacznie wyższa od temperatury zewnętrznej i dostarczać ogrzane świeże powietrze do dobrze izolowanych pomieszczeń, aby ciepło nie zostało utracone.
Systemy odzysku ciepła spełniają wymagania dotyczące wentylacji świeżym powietrzem zewnętrznym w klauzuli G4 Wentylacja Kodeksu Budowlanego.
Notatka: Niektóre systemy, które wciągają powietrze do domu z przestrzeni dachowej, są reklamowane lub promowane jako systemy odzysku ciepła. Powietrze z przestrzeni dachowej nie jest świeżym powietrzem zewnętrznym. Wybierając system wentylacji z odzyskiem ciepła, należy upewnić się, że proponowany system faktycznie zawiera urządzenie do odzysku ciepła.
Systemy wentylacji z odzyskiem energii
Systemy wentylacyjne z odzyskiem energii są podobne do systemów odzysku ciepła, ale przenoszą parę wodną oraz energię cieplną, kontrolując w ten sposób poziom wilgotności. Latem mogą usunąć część pary wodnej z wilgotnego powietrza na zewnątrz, zanim zostanie ona przeniesiona do pomieszczenia; zimą mogą przenosić wilgoć, a także energię cieplną do napływającego chłodniejszego, bardziej suchego powietrza z zewnątrz.
Systemy odzyskiwania energii są przydatne w środowiskach o bardzo niskiej wilgotności względnej, gdzie może być wymagana dodatkowa wilgoć, ale jeśli wymagane jest usuwanie wilgoci, nie należy określać systemu przenoszenia wilgoci.
Dobór systemu
Wymóg kodeksu budowlanego dotyczący wentylacji świeżym powietrzem zewnętrznym wymaga wentylacji przestrzeni zamieszkałych zgodnie z NZS 4303:1990 Wentylacja zapewniająca akceptowalną jakość powietrza w pomieszczeniach. To ustawia szybkość na 0,35 wymiany powietrza na godzinę, co odpowiada około jednej trzeciej całego powietrza w domu wymienianego co godzinę.
Aby określić wielkość wymaganego systemu wentylacji, oblicz wewnętrzną objętość domu lub jego części, która ma być wentylowana i pomnóż objętość przez 0,35, aby uzyskać minimalną ilość wymian powietrza na godzinę.
Na przykład:
1)dla domu o powierzchni 80 m²2 i kubatura wewnętrzna 192 m²3 – pomnóż 192 x 0,35 = 67,2 m3/h
2)dla domu o powierzchni 250 m2 i kubaturą wewnętrzną 600 m3 – pomnóż 600 x 0,35 = 210 m3/h.
Kanały
Kanały muszą zapewniać opór przepływu powietrza. Wybierz przewód o największym możliwym rozmiarze, ponieważ im większa średnica przewodu, tym lepsza wydajność przepływu powietrza i niższy poziom hałasu przepływu powietrza.
Typowy rozmiar kanału to średnica 200 mm, który powinien być używany wszędzie tam, gdzie to możliwe, redukując do 150 lub 100 mm średnicy kanały do otworów wentylacyjnych lub kratek w suficie, jeśli jest to wymagane.
Na przykład:
1) nawiewnik sufitowy 100 mm może dostarczyć wystarczającą ilość świeżego powietrza do pomieszczenia o wewnętrznej kubaturze 40 m3
2) w przypadku większego pomieszczenia zarówno wywietrzniki lub kratki wywiewne, jak i nawiewne powinny mieć średnicę minimum 150 mm – alternatywnie można zastosować dwa lub więcej wywietrzników sufitowych o średnicy 100 mm.
Kanały powinny:
1) mieć powierzchnie wewnętrzne, które są tak gładkie, jak to możliwe, aby zminimalizować opór przepływu powietrza;
2) mieć minimalną możliwą liczbę gięć
3) tam, gdzie nie da się uniknąć zagięć, miej jak największą średnicę
4) nie miej ciasnych zakrętów, ponieważ mogą one powodować znaczny opór przepływu powietrza;
5) być izolowany w celu zmniejszenia strat ciepła i hałasu w kanale;
6) posiadać odpływ kondensatu do przewodów wydechowych, aby umożliwić usuwanie wilgoci powstałej podczas usuwania ciepła z powietrza.
Wentylacja z odzyskiem ciepła jest również opcją dla pojedynczego pomieszczenia. Istnieją jednostki, które można zainstalować na ścianie zewnętrznej bez konieczności stosowania kanałów.
Nawiewniki i wywiewniki lub kratki
Zlokalizuj otwory wentylacyjne lub kratki nawiewne i wywiewne, aby zmaksymalizować wydajność systemu:
1)Zlokalizuj otwory wentylacyjne w pomieszczeniach mieszkalnych, np. w salonie, jadalni, gabinecie i sypialniach.
2) Zlokalizuj otwory wentylacyjne, w których generowana jest wilgoć (kuchnia i łazienki), aby zapachy i wilgotne powietrze nie były wciągane przez pomieszczenia mieszkalne przed wywietrzeniem.
3)Inną opcją jest umieszczenie nawiewników po przeciwnych stronach domu z nawiewem w korytarzu lub centralnym miejscu w domu tak, aby świeże, ogrzane powietrze było dostarczane na obwód domu (np. pokoje dzienne i sypialnie) oraz przepływa do centralnego otworu wentylacyjnego.
4) Umieść wewnętrzne otwory wentylacyjne nawiewne i wywiewne w pewnej odległości od siebie, aby zmaksymalizować cyrkulację świeżego, ciepłego powietrza w przestrzeni.
5)Zlokalizuj otwory nawiewne i wywiewne powietrza zewnętrznego wystarczająco daleko od siebie, aby upewnić się, że powietrze wywiewane nie jest wciągane do wlotu świeżego powietrza. Jeśli to możliwe, umieść je po przeciwnych stronach domu.
Utrzymanie
W idealnym przypadku system powinien być serwisowany raz w roku. Ponadto właściciel domu powinien podejmować regularne wymagania konserwacyjne określone przez producenta, które mogą obejmować:
1) wymiana filtrów powietrza co 6 lub 12 miesięcy
2) czyszczenie zewnętrznych okapów i ekranów, zwykle co 12 miesięcy
3)czyszczenie wymiennika ciepła co 12 lub 24 miesiące
4) czyszczenie odpływu skroplin i misek w celu usunięcia pleśni, bakterii i grzybów co 12 miesięcy.
Powyższa treść pochodzi ze strony: https://www.level.org.nz/energy/active-ventilation/air-supply-ventilation-systems/heat-and-energy-recovery-ventilation-systems/. Dziękuję.
