คุณภาพอากาศภายในอาคารและสุขภาพ

ภาพรวมของมลพิษในบ้านที่ได้รับการตรวจวัด

มีการวัดสารเคมีและมลพิษหลายร้อยรายการในสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยในร่ม เป้าหมายของส่วนนี้คือเพื่อสรุปข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับสิ่งที่มลพิษมีอยู่ในบ้านและความเข้มข้นของสารมลพิษ

ข้อมูลความเข้มข้นของมลพิษในบ้านเรือน

การนอนหลับและการสัมผัส

การเปิดรับในบ้านถือเป็นส่วนสำคัญของการสัมผัสกับมลภาวะในอากาศที่เกิดขึ้นตลอดช่วงชีวิตของมนุษย์ สิ่งเหล่านี้สามารถประกอบขึ้นจาก 60 ถึง 95% ของการเปิดรับตลอดชีวิตของเราซึ่ง 30% เกิดขึ้นเมื่อเรานอนหลับ การเปิดรับแสงสามารถแก้ไขได้โดยการควบคุมแหล่งที่มาของมลพิษ การกำจัดหรือดักจับเฉพาะที่ ณ จุดที่ปล่อย การระบายอากาศทั่วไปด้วยอากาศที่ไม่มีมลพิษ การกรองและการฟอกอากาศ การสัมผัสสารมลพิษในอากาศภายในอาคารในระยะสั้นและระยะยาวสามารถสร้างความเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพเฉียบพลัน เช่น การระคายเคืองหรืออาการหอบหืดและโรคภูมิแพ้ที่รุนแรงขึ้น สำหรับโรคเรื้อรัง เช่น ปัญหาหัวใจและหลอดเลือดและระบบทางเดินหายใจ และอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร มีสารมลพิษที่ไม่อยู่ในอากาศจำนวนมากในสภาพแวดล้อมในร่ม เช่น สารพาทาเลตในฝุ่นที่ตกตะกอนและสารขัดขวางต่อมไร้ท่อในครีมกันแดด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ไม่ได้รับผลกระทบจากมาตรฐานการระบายอากาศ จึงไม่รวมอยู่ใน Technote นี้

ในร่มกลางแจ้ง

การเปิดรับแสงในบ้านมีต้นกำเนิดต่างกัน สารมลพิษในอากาศที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงเหล่านี้มีแหล่งที่มาภายนอกและภายในอาคาร สารมลพิษที่มีแหล่งกำเนิดภายนอกอาคารจะเจาะเปลือกอาคารผ่านรอยแตก ช่องว่าง ช่องและรอยรั่ว ตลอดจนผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่และระบบระบายอากาศ การสัมผัสกับสารมลพิษเหล่านี้ยังเกิดขึ้นนอกอาคาร แต่มีระยะเวลาสั้นกว่าการสัมผัสในร่มมากเนื่องจากรูปแบบกิจกรรมของมนุษย์ (Klepeis et al. 2001) มีแหล่งมลพิษในร่มมากมายเช่นกัน แหล่งกำเนิดมลพิษภายในอาคารสามารถปล่อยออกมาได้อย่างต่อเนื่อง เป็นช่วงๆ และเป็นระยะๆ แหล่งที่มารวมถึงของตกแต่งบ้านและผลิตภัณฑ์ กิจกรรมของมนุษย์ และการเผาไหม้ในร่ม การสัมผัสกับแหล่งกำเนิดมลพิษเหล่านี้จะเกิดขึ้นภายในอาคารเท่านั้น

แหล่งมลพิษภายนอกอาคาร

แหล่งที่มาหลักของมลพิษที่มีต้นกำเนิดจากภายนอก ได้แก่ การเผาไหม้เชื้อเพลิง การจราจร การเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ และกิจกรรมพืชพรรณของพืช ตัวอย่างของสารมลพิษที่ปล่อยออกมาเนื่องจากกระบวนการเหล่านี้ ได้แก่ ฝุ่นละออง รวมทั้งละอองเกสร ไนโตรเจนออกไซด์; สารประกอบอินทรีย์ เช่น โทลูอีน เบนซิน ไซลีน และโพลีไซคลิก อะโรมาติก ไฮโดรคาร์บอน และโอโซนและผลิตภัณฑ์ ตัวอย่างเฉพาะของมลพิษที่มีต้นกำเนิดจากภายนอกคือเรดอน ซึ่งเป็นก๊าซกัมมันตภาพรังสีธรรมชาติที่ปล่อยออกมาจากดินบางชนิดที่แทรกซึมโครงสร้างอาคารผ่านรอยร้าวในซองและช่องเปิดอื่นๆ ความเสี่ยงต่อการสัมผัสกับเรดอนขึ้นอยู่กับตำแหน่งต่อโครงสร้างทางธรณีวิทยาของพื้นที่ที่สร้างอาคาร การบรรเทาเรดอนจะไม่ถูกกล่าวถึงในเนื้อหาของ TechNote ในปัจจุบัน วิธีการบรรเทาเรดอนโดยไม่ขึ้นกับมาตรฐานการระบายอากาศ ได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดในที่อื่นแล้ว (ASTM 2007, WHO 2009) แหล่งที่มาหลักของมลพิษที่มีต้นกำเนิดภายในอาคาร ได้แก่ มนุษย์ (เช่น น้ำทิ้ง) และกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับสุขอนามัย (เช่น การใช้ผลิตภัณฑ์สเปรย์) การทำความสะอาดบ้าน (เช่น การใช้คลอรีนและผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดอื่นๆ) การเตรียมอาหาร (เช่น การปล่อยอนุภาคในการปรุงอาหาร) เป็นต้น .; วัสดุก่อสร้างรวมถึงวัสดุตกแต่งและตกแต่ง (เช่นการปล่อยฟอร์มาลดีไฮด์จากการตกแต่ง); กระบวนการสูบบุหรี่และเผาไหม้ภายในอาคาร เช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยง (เช่น สารก่อภูมิแพ้) การจัดการที่ไม่ถูกต้องในการติดตั้ง เช่น การระบายอากาศที่ไม่เหมาะสมหรือระบบทำความร้อน อาจกลายเป็นแหล่งกำเนิดมลพิษที่สำคัญภายในอาคารได้เช่นกัน

แหล่งมลพิษในร่ม

มลพิษที่วัดได้ในบ้านสรุปได้ดังต่อไปนี้เพื่อระบุสารมลพิษที่แพร่หลายและสารที่มีค่าเฉลี่ยและความเข้มข้นสูงสุดที่วัดได้ ตัวบ่งชี้ 2 ตัวที่อธิบายระดับมลพิษใช้เพื่อระบุความเสี่ยงทั้งแบบเรื้อรังและแบบเฉียบพลัน ในกรณีส่วนใหญ่ ข้อมูลที่วัดได้จะถ่วงน้ำหนักด้วยจำนวนการวัด ซึ่งในหลายกรณีจะเป็นจำนวนบ้าน การเลือกจะขึ้นอยู่กับข้อมูลที่รายงานโดย Logue et al (2011a) ผู้ตรวจสอบ 79 รายงานและรวบรวมฐานข้อมูลรวมถึงสถิติสรุปสำหรับมลพิษแต่ละรายการที่รายงานในรายงานเหล่านี้ ข้อมูลของ Logue ถูกนำมาเปรียบเทียบกับรายงานสองสามฉบับที่เผยแพร่ในภายหลัง (Klepeis et al. 2001; Langer et al. 2010; Beko et al. 2013; Langer and Beko 2013; Derbez et al. 2014; Langer and Beko 2015)

ข้อมูลความชุกของเชื้อรา/ความชื้น

สภาวะภายในอาคารบางประการ เช่น ระดับความชื้นที่มากเกินไปซึ่งได้รับผลกระทบจากการระบายอากาศ อาจนำไปสู่การพัฒนาของเชื้อราที่อาจปล่อยมลพิษรวมทั้งสารประกอบอินทรีย์ อนุภาค สารก่อภูมิแพ้ เชื้อราและเชื้อรา และสารก่อมลพิษทางชีวภาพอื่น ๆ ชนิดและเชื้อโรคติดต่อ ปริมาณความชื้นในอากาศ (ความชื้นสัมพัทธ์) เป็นตัวการสำคัญที่จะปรับเปลี่ยนการเปิดรับแสงของเราในบ้าน ความชื้นไม่ได้และไม่ควรถือเป็นมลพิษ อย่างไรก็ตาม ระดับความชื้นที่สูงหรือต่ำเกินไปสามารถปรับเปลี่ยนการรับแสงและ/หรือสามารถเริ่มต้นกระบวนการที่อาจนำไปสู่ระดับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นได้ นี่คือเหตุผลที่ควรพิจารณาความชื้นในบริบทของการสัมผัสในบ้านและสุขภาพ มนุษย์และกิจกรรมภายในอาคารมักเป็นแหล่งความชื้นหลักภายในอาคาร เว้นแต่จะมีข้อบกพร่องในการก่อสร้างที่สำคัญซึ่งทำให้เกิดการรั่วไหลหรือการซึมผ่านของความชื้นจากอากาศแวดล้อม ความชื้นสามารถนำเข้าไปในอาคารได้โดยการแทรกซึมของอากาศหรือผ่านระบบระบายอากาศโดยเฉพาะ

ข้อมูลจำกัดเกี่ยวกับความเข้มข้นของมลพิษในอากาศ

การศึกษาหลายชิ้นได้วัดความเข้มข้นของสารมลพิษในอากาศภายในอาคารพักอาศัย สารประกอบอินทรีย์ระเหยง่ายที่วัดได้บ่อยที่สุด [จัดกลุ่มและเรียงลำดับตามจำนวนการศึกษาในลำดับจากมากไปน้อย] ได้แก่ [โทลูอีน], [เบนซีน], [เอทิลเบนซีน, m,p-xylenes], [ฟอร์มาลดีไฮด์, สไตรีน], [1,4 -ไดคลอโรเบนซีน], [โอ-ไซลีน], [อัลฟา-พีนีน, คลอโรฟอร์ม, เตตระคลอโรเอทีน, ไตรคลอโรเอทีน], [ดี-ลิโมนีน, อะซีตัลดีไฮด์], [1,2,4-ไตรเมทิลเบนซีน, เมทิลีนคลอไรด์], [1,3-บิวทาไดอีน, ดีเคน] และ [อะซิโตน เมทิล เทอร์ต-บิวทิล อีเทอร์] ตารางที่ 1 แสดงการเลือกสารประกอบอินทรีย์ระเหยง่ายจาก Logue et al (2011) ซึ่งเป็นการศึกษาที่รวบรวมข้อมูลจากการศึกษา 77 ชิ้นที่วัดสารมลพิษที่ไม่ใช่ชีวภาพในอากาศในบ้านในประเทศอุตสาหกรรม ตารางที่ 1 รายงานความเข้มข้นเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักและความเข้มข้นร้อยละ 95 จากการศึกษาที่มีอยู่สำหรับสารมลพิษแต่ละชนิด ระดับเหล่านี้สามารถเปรียบเทียบได้กับความเข้มข้นที่วัดได้ของสารประกอบอินทรีย์ระเหยง่ายทั้งหมด (TVOCs) ซึ่งบางครั้งรายงานโดยการศึกษาที่ทำการวัดในอาคาร รายงานล่าสุดจากสต็อกอาคารของสวีเดนแสดงค่าเฉลี่ยของระดับ TVOC ที่ 140 ถึง 270 ไมโครกรัม/ลูกบาศก์เมตร (Langer and Becko 2013) แหล่งที่มาที่เป็นไปได้ของสารประกอบอินทรีย์ระเหยง่ายที่แพร่หลายและสารประกอบที่มีความเข้มข้นสูงสุดแสดงไว้ในตารางที่ 4

ตารางที่ 1: VOCs วัดในสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดและความเข้มข้นร้อยละ 95 ในไมโครกรัม/ลบ.ม. (ข้อมูลจาก Logue et al., 2011)1,2

สารประกอบอินทรีย์กึ่งระเหยง่ายที่แพร่หลายที่สุด (SVOCs) [จัดกลุ่มและเรียงลำดับตามจำนวนการศึกษาในลำดับจากมากไปน้อย] ได้แก่ แนฟทาลีน; เพนตะโบรโมไดฟีนิลอีเทอร์ (PBDE) ซึ่งรวมถึง PBDE100, PBDE99 และ PBDE47; BDE 28; BDE 66; benzo(a)pyrene และ indeno(1,2,3,cd)pyrene นอกจากนี้ยังมี SVOCs อื่นๆ จำนวนมากที่วัดได้ซึ่งรวมถึง phthalate esters และพอลิไซคลิก อะโรมาติก ไฮโดรคาร์บอน แต่เนื่องจากข้อกำหนดในการวิเคราะห์ที่ซับซ้อน จึงไม่ได้มีการตรวจวัดและรายงานเป็นครั้งคราวเท่านั้น ตารางที่ 2 แสดงการเลือกสารประกอบอินทรีย์กึ่งระเหยที่มีความเข้มข้นเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักที่วัดได้จากการศึกษาที่มีอยู่ทั้งหมดและด้วยความเข้มข้นสูงสุดของช่วงสูงสุดพร้อมกับระดับความเข้มข้นที่รายงาน สามารถสังเกตได้ว่าความเข้มข้นมีอย่างน้อยหนึ่งลำดับความสำคัญต่ำกว่าในกรณีของ VOCs แหล่งที่มาที่เป็นไปได้ของสารประกอบอินทรีย์กึ่งระเหยทั่วไปและสารประกอบที่มีความเข้มข้นสูงสุดแสดงไว้ในตารางที่ 4

ตารางที่ 2: SVOCs ที่วัดในสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยที่มีความเข้มข้นเฉลี่ยสูงสุดและระดับบนสุด (วัดสูงสุด) ในหน่วย μg/m3 (ข้อมูลจาก Logue et al., 2011)1,2

ตารางที่ 3 แสดงความเข้มข้นและเปอร์เซ็นไทล์ที่ 95 สำหรับมลพิษอื่นๆ รวมถึงคาร์บอนมอนอกไซด์ (CO) ไนโตรเจนออกไซด์ (NOx) และสสารเฉพาะ (PM) ที่มีเศษส่วนขนาดต่ำกว่า 2.5 ไมโครเมตร (PM2.5) และอนุภาคขนาดเล็กมาก (UFP) ด้วย ขนาดต่ำกว่า 0.1 ไมโครเมตร เช่นเดียวกับซัลเฟอร์เฮกซาฟลูออไรด์ (SO2) และโอโซน (O3) แหล่งที่มาที่เป็นไปได้ของสารมลพิษเหล่านี้แสดงไว้ในตารางที่ 4

ตารางที่ 3: ความเข้มข้นของสารมลพิษที่เลือกวัดในสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยในหน่วย μg/m3 (ข้อมูลจาก Logue et al. (2011a) และ Beko et al. (2013))1,2,3

รูปที่ 2: เชื้อราในห้องน้ำ

แหล่งที่มาของมลพิษทางชีวภาพ

มีการวัดมลพิษทางชีวภาพจำนวนมากในบ้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการศึกษาเชื้อราและความชื้นในบ้านที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มจำนวนเชื้อราและการทำงานของแบคทีเรียตลอดจนการปล่อยสารก่อภูมิแพ้และสารพิษจากเชื้อรา ตัวอย่าง ได้แก่ Candida, Aspergillus, Pennicillum, ergosterol, endotoxins, 1-3β–d glucans การปรากฏตัวของสัตว์เลี้ยงหรือการแพร่กระจายของไรฝุ่นบ้านยังสามารถส่งผลให้ระดับสารก่อภูมิแพ้สูงขึ้น ความเข้มข้นของเชื้อราในร่มทั่วไปในบ้านในสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และออสเตรเลียนั้นอยู่ในช่วงตั้งแต่ 102 ถึง 103 หน่วยการสร้างอาณานิคม (CFU) ต่อลูกบาศก์เมตร และสูงถึง 103 ถึง 105 CFU/m3 ในสภาพแวดล้อมที่เสียหายโดยเฉพาะอย่างยิ่งความชื้น (McLaughlin 2013) ระดับมัธยฐานที่วัดได้ของสารก่อภูมิแพ้ในสุนัข (Can f 1) และสารก่อภูมิแพ้ในแมว (Fel d 1) ในบ้านฝรั่งเศสมีค่าต่ำกว่าขีดจำกัดของการหาปริมาณตามลำดับ 1.02 ng/m3 และ 0.18 ng/m3 ในขณะที่ความเข้มข้นของเปอร์เซ็นไทล์ 95% เท่ากับ 1.6 ng/m3 และ 2.7 ng/m3 ตามลำดับ (Kirchner et al. 2009) สารก่อภูมิแพ้จากไรในที่นอนที่วัดใน 567 ครัวเรือนในฝรั่งเศสมีค่าเท่ากับ 2.2 ไมโครกรัม/กรัมและ 1.6 ไมโครกรัมต่อกรัมสำหรับสารก่อภูมิแพ้ Der f 1 และ Der p 1 ตามลำดับ ในขณะที่ระดับเปอร์เซ็นไทล์ 95% ที่สอดคล้องกันคือ 83.6 ไมโครกรัม/กรัม และ 32.6 ไมโครกรัม/กรัม (เคิร์ชเนอร์ และคณะ 2552). ตารางที่ 4 แสดงแหล่งที่มาหลักที่เกี่ยวข้องกับมลพิษที่เลือกตามรายการด้านบน หากเป็นไปได้ จะมีความแตกต่างกันไม่ว่าแหล่งที่มาจะอยู่ภายในอาคารหรือนอกอาคาร เป็นที่แน่ชัดว่ามลพิษในที่อยู่อาศัยมีต้นกำเนิดมาจากหลายแหล่ง และคงจะค่อนข้างท้าทายที่จะระบุแหล่งที่มาหนึ่งหรือสองแหล่งที่รับผิดชอบหลักในการสัมผัสกับสารปนเปื้อนในระดับสูง

ตารางที่ 4: มลพิษที่สำคัญในที่อยู่อาศัยที่มีแหล่งกำเนิดที่เกี่ยวข้อง (O) ระบุแหล่งที่มาที่อยู่กลางแจ้งและ (I) แหล่งที่มาที่อยู่ในร่ม

รูปที่ 3: สีสามารถเป็นแหล่งของมลพิษต่างๆ ได้

บทความต้นฉบับ